Wat zijn de belangrijkste bronnen van onzuivere bloedlijnen binnen de Arabische volbloeden?

Hoewel ze erg beroemd zijn, zijn de Poolse Arabieren niet zo zuiver omdat verschillende van hun oorspronkelijke merrielijnen niet gedocumenteerd werden als woestijnarabier en waarschijnlijk afstammen van lokale Poolse merries.

Een van de beroemdste Poolse Arabieren was Skowronek, die zeer invloedrijk was in de Crabbet Arabische paarden. Hoewel Skowronek's vader, Ibrahim, woestijn gefokt was en van zuiver Arabische afkomst, kwam zijn moeder, Jaskółka, uit Pools gefokte lijnen met een mix van niet-woestijn en zelfs volbloed voorouders. Genetische analyse onthulde dat Skowronek genen droeg van ongeveer 13 Poolse regionale merries, 5 Engelse volbloeden en een Turkmeense voorouder. Via Crabbet verspreidde het bloed van Skowronek zich naar het merendeel van de Arabische bloedlijn in de 20e eeuw. 

Een andere belangrijke bron van onzuivere bloedlijnen was de stoeterij van Ayerza in Argentinië. Hernan en Alfonso Ayerza runden een stoeterij met de beste Arabische bloedlijnen in het begin van de 20e eeuw, maar hadden per ongelijk ze Shagya Arabieren geïmporteerd die afstamden van 30 Maria's zoals O'Bajan VII en Kurdo III en namen ze ten onrechte “Araber rasse” op hun papieren als Arabische volbloed. Dit bloed verspreidde zich al vroeg naar Spanje waar het terecht kwam in de Veragua merries en aan het eind van de 20e eeuw nam de WAHO de controversiële beslissing om de paarden in de Zuid-Amerikaanse stamboeken met het bloed van 30 Maria te erkennen als raszuivere Arabieren.

Beroemde paarden van dubieuze orgine voor galoprennen waren in Frankrijk waren Manganate, Saint-Laurent en meer recentelijk Amer. De Anglo-Arabische bouw van deze paarden spreekt voor zich.

Heden worden minder dan 5% van de totale Arabische paardenpopulatie beschouwd als Asil. De grootste fokgroep van Asil Arabische paarden zijn de zuiver Egyptische Arabieren. In het Midden-Oosten kan men nog Asil Arabier terugvinden in Syrië en in de koninklijke stallen van Bahrein. De zeer grote Asil fokgroep die in Tunesië overbleef tot de 2e helft van de 20e eeuw is grotendeels vernietigd door het gebruik van Franse hengsten. In de Verenigde Staten fokken behoudsgezinde fokkers nog steeds actief met asil Arabieren zoals de zogenaamde Davenport Arabieren en directe importen geschonken door Saud. De status van de Turkse Arabieren is nog niet duidelijk. Een grote populatie van hun fokdieren stamt nog steeds volledig af van woestijndieren en zou nog steeds asil kunnen zijn, hoewel sommigen vermoeden dat een van de 4 stammerries uit de stallen van de sultan Pools bloed zou kunnen hebben.

Dus alle Asil Arabieren zijn Arabische volbloeden, maar niet alle Arabische volbloeden zijn nog Asil. Als zodanig is de Asil Arabier niet noodzakelijkerwijs een sterker prestatiepaard of meer typische Arabier, maar zoals beschreven in literatuur die teruggaat tot de late 18e en vroege 18e eeuw zal de raszuivere Arabier altijd een bloed van Asil Arabieren nodig hebben om de dominante kenmerken van het ras te behouden.